Για τον Τζόνι Ντεπ, μια σχέση που ανήκει πια στο παρελθόν εξακολουθεί να φωτίζει το παρόν του. Σε συνέντευξή του στο Γαλλικό Πρακτορείο, από το Τόκιο όπου βρέθηκε για τα εγκαίνια έκθεσης με έργα του, ο 62χρονος ηθοποιός μίλησε με συγκινητική απλότητα για τη δεκατετράχρονη κοινή ζωή του με τη Βανέσα Παραντί — μια ζωή που, όπως είπε, «ήταν η ευτυχία». Ο Ντεπ και η Γαλλίδα τραγουδίστρια υπήρξαν ζευγάρι από το 1998 έως το 2012. Μαζί απέκτησαν δύο παιδιά και, όπως φαίνεται, μια περίοδο που ο ίδιος περιγράφει ως την πιο σταθερή και γλυκιά της ενήλικης διαδρομής του. «Έχω μόνο όμορφες αναμνήσεις από εκείνα τα χρόνια. Στις περιοδείες της Βανέσα, μπορούσα να είμαι απλώς ο πατέρας των παιδιών μας. Να υπάρχω γι’ αυτά χωρίς βιασύνη, χωρίς χάος», είπε. Ανάμεσα σε μια περιοδεία και μια κινηματογραφική υποχρέωση, ο Ντεπ ένιωθε ότι είχε βρει αυτό που έψαχνε χρόνια: κανονικότητα. Η Παραντί, με τη δική της ήρεμη ενέργεια, κι εκείνος, μετά από διαδοχικούς δημόσιους χωρισμούς, έχτισαν ένα είδος οικογενειακού καταφυγίου μακριά από τα φώτα. «Το άλμπουμ της “Bliss” δεν ονομάστηκε τυχαία έτσι», είπε χαμογελώντας. «Ήταν –κυριολεκτικά– η ευτυχία».

Η πρώτη τους συνάντηση μοιάζει με σκηνή από ρομαντική ταινία. Ο Ντεπ θυμήθηκε πως, στη δεκαετία του ’90, μετά το τέλος της σχέσης του με τη Γουινόνα Ράιντερ και ύστερα από μια ταραχώδη περίοδο με την Κέιτ Μος, είχε φύγει για το Παρίσι «αναζητώντας κάτι που είχε χαθεί». Σε ένα πάρτι σε ξενοδοχείο, την είδε να περπατά με ένα χαμηλό, εξώπλατο φόρεμα. «Πρώτα είδα την πλάτη της… μετά γύρισε, είδα τα μάτια της. Ήξερα αμέσως ότι κάτι άλλαζε μέσα μου. Ήταν ένας κεραυνός», εξομολογήθηκε. Παρά τα χρόνια και τον χωρισμό τους, ο αλληλοσεβασμός τους παραμένει εμφανής. Στις ελάχιστες φορές που αναφέρονται ο ένας στον άλλον, ο τόνος είναι πάντα ζεστός, ποτέ ειρωνικός ή αποστασιοποιημένος — κάτι σπάνιο για ανθρώπους που έζησαν τόσα δημόσια.

Στο Τόκιο, ο Ντεπ βρέθηκε για έναν άλλον λόγο: την έκθεση «A Bunch of Stuff», μια μεγάλη αναδρομή σε 30 χρόνια καλλιτεχνικής δουλειάς του εκτός κινηματογράφου: πίνακες, φωτογραφίες, σκίτσα και υλικό από τα προσωπικά του ημερολόγια. Παρότι προσεγγίζεται ως καλλιτέχνης, ο ίδιος προσγειώνει γρήγορα τις προσδοκίες: «Δεν είμαι πραγματικός ζωγράφος. Είμαι απλώς ένας άνθρωπος που χρειάζεται να δημιουργεί για να μην εκραγεί ο εγκέφαλός του». Η ζωγραφική, όπως και η μουσική, είναι γι’ αυτόν «ηλεκτρισμός, μια ώθηση που συγκρατεί τις σκοτεινές σκέψεις».

Δεν είναι η πρώτη φορά που το κοινό στρέφεται προς τα έργα του. Το 2022, στο Ηνωμένο Βασίλειο, η πρώτη μεγάλη συλλογή του «Friends and Heroes» εξαντλήθηκε σε λίγες ώρες, αποφέροντας εκατομμύρια λίρες. Ανάμεσα στα έργα που ξεχωρίζουν και σήμερα, βρίσκεται και «Η Αυτοκράτειρα», ένα πορτρέτο της Παραντί εμπνευσμένο από τη συλλογή των Ταρό — μια ακόμη ένδειξη ότι ο απόηχος εκείνης της σχέσης παραμένει ζωντανός στο καλλιτεχνικό του σύμπαν. Κι αν η ζωή του Ντεπ έχει σημαδευτεί από δικαστικές μάχες, δημόσια έκθεση και επώδυνες περιπέτειες, ο ίδιος φαίνεται να επιστρέφει, ξανά και ξανά, σε ένα σημείο αναφοράς: τη δεκαετία που πέρασε στο πλάι μιας γυναίκας που εξακολουθεί να μνημονεύει με τρυφερότητα. «Ήταν η ευτυχία», είπε απλά. Και ίσως, πίσω από αυτή τη φράση, να βρίσκεται ο πιο ειλικρινής ορισμός του έρωτα που έχει δώσει ποτέ.